Υπάρχουν αρκετές θεωρίες σχετικά με την υγιεινή διατροφή και τις παρερμηνείες που έχουν προσκολληθεί εδώ και αρκετό καιρό. Μεταξύ αυτών είναι η θεωρία των προϊόντων με αρνητικές ή αρνητικές θερμίδες.
Επιλέξτε τη συνταγή σας
Οι υποστηρικτές της θεωρίας υποστηρίζουν ότι υπάρχουν προϊόντα με πολύ λίγη περιεκτικότητα σε θερμίδες, όταν αφομοιώνεται, το σώμα χρησιμοποιεί περισσότερες θερμίδες από αυτά που περιέχουν αυτά τα προϊόντα. Για παράδειγμα, ένα φλιτζάνι φύλλο μαρούλι περιέχει περίπου 30 kcal, καταναλώνεται 40-50 kcal για πέψη, δηλαδή 10-20 kcal, το σώμα "καίγεται" κατά τη διαδικασία της πέψης των τροφίμων, γεγονός που αποτελεί αναμφισβήτητα ένα πλεονέκτημα για τους ανθρώπους που χάνουν βάρος ή ακολουθούν μια αθλητική δίαιτα. Αυτό μπορεί να φαίνεται ήδη παράλογο. Φαίνεται ότι δεν απαιτείται εκπαίδευση, τα προϊόντα με αρνητική περιεκτικότητα σε θερμίδες θα είναι ένα είδος γυμναστικής ή διάδρομος, απλά τρώνε αυτά τα προϊόντα. Ορισμένες «αρνητικές θερμίδες» περιλαμβάνουν όλους τους τύπους φυλλώδεις σαλάτες, λάχανο, ντομάτες, αγγούρια, μερικά είδη εσπεριδοειδών και μήλων και μερικά άλλα φυτά.
Οι επιστήμονες είναι σκεπτικοί σχετικά με τη θεωρία των τροφών αρνητικών θερμίδων, εξηγώντας αυτό από την ύπαρξη της λεγόμενης θερμικής επίδρασης των τροφίμων (βραχυπρόθεσμα για TEF). Είναι το ETF που εκφράζει την ποσότητα kcal που καταναλώνεται από το σώμα στην πέψη. Ο συντελεστής του ΕΜΤ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να υπερβεί το 100%, αλλά κυμαίνεται από 3% έως 30%. Με απλά λόγια, για κάθε 100 kcal που λαμβάνεται, το σώμα ξοδεύει το μέγιστο των 30 kcal. Αλλά ακόμα και το μέγιστο 30% του σώματος δαπανά για την πέψη πρωτεϊνικών τροφών, δηλαδή πιο συχνά τροφίμων ζωικής προέλευσης, τα οποία δεν περιλαμβάνουν σαλάτες, αγγούρια και ούτω καθεξής.
Πράγματι, τα τρόφιμα με "αρνητική θερμιδική περιεκτικότητα", όπως τα τρόφιμα με υδατάνθρακες, περνούν μόνο 5-10% στην πέψη τους. Για παράδειγμα, με ένα μήλο των 50 kcal, το σώμα θα λάβει περίπου 40 kcal. Απομακρυσμένη επιβεβαίωση της θεωρίας μπορεί να διαπιστωθεί στο περιεχόμενο ορισμένων προϊόντων ειδικών ουσιών που αυξάνουν το μεταβολισμό του σώματος (για παράδειγμα, η σύνεφρίνη στο γκρέιπφρουτ), αλλά αυτό δεν είναι αρνητικό περιεχόμενο σε θερμίδες.
Έτσι, τα προϊόντα με "αρνητική περιεκτικότητα σε θερμίδες" είναι στην πραγματικότητα μόνο χαμηλής θερμιδικής αξίας τρόφιμα, το πλεονέκτημα των οποίων είναι η ίνα και το νερό στη σύνθεση, το οποίο δίνει ένα αποτέλεσμα κορεσμού και γενικά έχει ωφέλιμη επίδραση στην πέψη. Αυτό οδηγεί σε μείωση του σωματικού βάρους, καθώς ο όγκος του ίδιου του τροφίμου μειώνεται λόγω των λαχανικών χαμηλής περιεκτικότητας σε θερμίδες. Κατά τον υπολογισμό της ημερήσιας διατροφής, αυτά τα λαχανικά δεν μπορούν γενικά να ληφθούν υπόψη, δεδομένου ότι η περιεκτικότητά τους σε θερμίδες είναι πολύ χαμηλή για απόθεση σε λίπος. Και πράγματι, κανείς δεν έχει ακόμη αναπτυχθεί λίπος που τρώει αγγούρια, λάχανο ή σαλάτα. Συμπέρασμα: τα λαχανικά, ειδικά τα πράσινα, πρέπει να υπάρχουν όποτε είναι δυνατόν σε κάθε γεύμα λόγω της εξαιρετικής χρησιμότητάς τους, αλλά να μην συγχέονται με την αρνητική περιεκτικότητα σε θερμίδες.