Για την οργάνωση της επιχείρησης εστιατορίων, ο παράγοντας της μόδας για μια συγκεκριμένη κουζίνα έχει μεγάλη σημασία. Εάν πριν από αρκετά χρόνια, η αυξημένη ζήτηση εντοπίστηκε για την ιταλική κουζίνα, τα τελευταία χρόνια πολλοί καλόγεροι σαφώς ενδιαφέρονται για εξωτικά πιάτα από τη γη του ανερχόμενου ήλιου.
Επιλέξτε τη συνταγή σας
Σε αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα, στην πρωτεύουσα άνοιξαν περισσότερα από εκατό τέτοια καταστήματα που προσφέρουν σούσι, σασίμι και άλλες ιαπωνικές λιχουδιές. Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πόσο ελκυστική είναι η κουζίνα του ιδρύματος, λόγω του υψηλού κόστους του, δεν είναι ακόμη προσιτή σε τόσα πολλά. Τι δεν μπορεί να ειπωθεί για τα fast food establishments fast food, η ταχεία ανάπτυξη των οποίων μπορεί να δει σήμερα στη Ρωσία. Εάν στα ίδια καφέ και εστιατόρια τα περιθώρια είναι περίπου 200-300%, τότε στα κέντρα γρήγορου φαγητού τα κέρδη αυξάνονται λόγω της μεγάλης εισροής επισκεπτών που προσελκύονται από τις καθιερωμένες δημοκρατικές τιμές.
Στο πλαίσιο του διαρκώς αυξανόμενου ανταγωνισμού, ο σωστός παράγοντας για την επιτυχή λειτουργία οποιουδήποτε ιδρύματος παροχής υπηρεσιών τροφίμων είναι η σωστή θέση. Κατά την επιλογή, είναι απαραίτητο να ληφθούν υπόψη ορισμένα κριτήρια: η υψηλή αξιοπιστία του χώρου, η χαμηλή ενοικίαση, η ευημερία των πιθανών επισκεπτών κλπ. Επιπλέον, εάν ο παράγοντας επιτυχούς "εγγραφής" δεν είναι τόσο σημαντικός για τους φορείς εκμετάλλευσης δικτύων, δεδομένου ότι η καλά προωθημένη μάρκα εργάζεται στην πρώτη θέση εδώ, τότε για τους ιδιοκτήτες μικρών καφετεριών ή εστιατορίων, κατά κανόνα, που δεν έχουν σημαντικό αρχικό κεφάλαιο, αλλά που αναμένουν γρήγορο κέρδος, αυτό το ζήτημα είναι μάλλον κρίσιμο. Στην περίπτωση αυτή, η ιδανική διέξοδος από την κατάσταση είναι η παρουσία ενός εννοιολογικού «ζεστού» του θεσμού.
Παραδοσιακά, το κέντρο της πόλης είναι το πιο ελκυστικό έδαφος για την οργάνωση μιας «θρεπτικής» δραστηριότητας και τα πλέον προτιμώμενα επενδυτικά αντικείμενα είναι οι εμπορικές περιοχές στα ισόγεια σπίτια που έχουν θέα στους κύριους αυτοκινητόδρομους της πόλης. Σε τέτοιες εγκαταστάσεις υπάρχει οξεία έλλειψη στο δακτύλιο του κήπου και υπάρχει επίσης αυξημένη συγκέντρωση σημείων εστίασης. Οι περιοχές "ύπνου" της πόλης είναι σημαντικά πίσω από τον αριθμό αυτών των εγκαταστάσεων.
Μόλις προσδιοριστεί η περιοχή και η κατά προσέγγιση θέση του «γκουρμέ παράδεισος», δημιουργείται το δίλημμα: να χτιστεί ένα αντικείμενο από την αρχή ή να ανακατασκευαστεί και ακόμη και να ανασχεδιαστεί το παλιό κτίριο. Είναι σαφές ότι η δεύτερη επιλογή είναι προτιμότερη μόνο στην περίπτωση που δεν απαιτείται σοβαρή αναδιάρθρωση.
Κατά κανόνα, οι φορείς εκμετάλλευσης δικτύων μπορούν να αντέξουν οικονομικά να επενδύσουν στην κατασκευή ενός εμπορικού χώρου. Για τα ενιαία ιδρύματα, μια πολύ πιο ρεαλιστική επιλογή είναι να αποκτήσουμε την ιδιοκτησία κτιρίων που κληρονομούνται ως κληρονομιά της σοβιετικής εποχής. Ως εκ τούτου, τώρα μπορείτε να βρείτε συχνά καφετέριες και εστιατόρια, "καταχωρημένα" στις εγκαταστάσεις των πρώην αρτοποιείων ή παντοπωλείων. Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας συνέχειας είναι προφανή: κατά τη διάρκεια της κατασκευής, όλα τα απαραίτητα κρατικά πρότυπα παρατηρούνται εύκολα και οι εγκαταστάσεις δεν χρειάζεται να επαναπροσδιορίζονται.
Σε τελική ανάλυση, αν ένα ίδρυμα που δεν είχε γενικό προσανατολισμό στον τομέα των τροφίμων ήταν προηγουμένως εγκατεστημένο σε αυτό το έδαφος, οι δυνητικοί εστιάτορες δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν δυσκολίες όσον αφορά την αναπροσαρμογή των εγκαταστάσεων. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να λάβετε άδειες, επί μακρό χρονικό διάστημα, και να υποστηρίξετε πεισματικά τα κατώτατα όρια ορισμένων διοικητικών περιπτώσεων, ξεκινώντας από την REU και τελειώνοντας με την υπηρεσία υγειονομικού ελέγχου.
Μια ακόμη πιο οικονομική επιλογή είναι η ενοικίαση μικρών δωματίων. Ένα "προσωρινό" λιμάνι που βρίσκεται σε "πέρασμα" - κοντά σε επιχειρηματικά κέντρα, εμπορικές περιοχές, κλπ. - Αρχικά, θα διευκολύνει μια γρήγορη απόδοση των επενδύσεων. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες δυσκολίες. Πρώτον, ο όγκος των ενοικιαζόμενων ακινήτων που βρίσκονται στις βάσεις δεδομένων των πρακτορείων ακίνητων περιουσιών ή που τίθενται υπό διαγωνισμό από τις μητροπολιτικές αρχές είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Οι περισσότεροι από τους πιο "tidbit" μετρητές παραμένουν στη σκιά για διάφορους λόγους. Δεύτερον, η επανεξοπλισμός μιας περιοχής για ένα καφέ ή εστιατόριο, η επένδυση στην προώθηση ενός τόπου κ.λπ., γνωρίζοντας ότι θα πρέπει να μετακινηθείτε σήμερα ή αύριο είναι μια εξαιρετικά κοντόφθαλμη κίνηση των επιχειρήσεων. Αν ξεκινήσετε τη δική σας επιχείρηση, πρέπει να έχετε τουλάχιστον μια στέγη πάνω από το κεφάλι σας.
Η ιδανική θεραπεία για τέτοιες "εκπλήξεις" με την ακίνητη περιουσία είναι η ενοικίαση μετρητών σε εμπορικά κέντρα. Για τις μητροπολιτικές αλυσίδες fast food, η καλύτερη κίνηση συνδυάζεται με τα γήπεδα τροφίμων ή τις λεγόμενες αυλές εστιατορίων. Σήμερα, κάθε εμπορικό κέντρο διαθέτει δικό του γήπεδο τροφίμων, το οποίο παρουσιάζει τουλάχιστον 6-7 έννοιες που δεν αλληλεπικαλύπτονται και αντικατοπτρίζουν τις γευστικές προτιμήσεις των επισκεπτών (για παράδειγμα εστιατόριο, fast food, καφετέρια, σούσι μπαρ και μπριζόλα).
Για τους φορείς αυτούς, οι ιδιοκτήτες εμπορικών χώρων κατά κανόνα προσφέρουν πιο ευνοϊκές τιμές ενοικίασης σε σύγκριση με τα ίδια καταστήματα ακριβών ρούχων ή κοσμημάτων. Ο λόγος είναι απλός. Η υπεραγορά χρησιμεύει ως ένα εξαιρετικό κέντρο έλξης για τους πιθανούς πελάτες έξω. Ωστόσο, αφού οι επισκέπτες βρίσκονται ήδη στο εμπορικό κέντρο, χρησιμοποιούνται διάφορες επιλογές για να καθορίσουν την τροχιά τους, η οποία είναι επιθυμητή κυρίως για τους μεγάλους ενοικιαστές. Η έμφαση δίνεται στα κέντρα δικαστηρίων τροφίμων - είναι σπάνιο για κάθε επισκέπτη να αντιστέκεται στον πειρασμό να έχει ένα φλιτζάνι καφέ ή να διατάξει κάτι πιο σημαντικό. Λόγω της καλά σχεδιασμένης ρύθμισης τέτοιων σημείων (κατά μήκος της διαδρομής των κύριων ροών πελατών), είναι δυνατόν να επιτευχθεί σημαντική αύξηση του χρόνου που αφιερώνουν οι επισκέπτες στους τοίχους του εμπορικού κέντρου, γεγονός που θα επηρεάσει το εισόδημα άλλων ενοικιαστών. Συχνά τα δικαστήρια τροφίμων παίζουν το ρόλο ενός είδους "μαγνητών" που προσελκύουν επισκέπτες σε μειονεκτικές τοποθεσίες. Για παράδειγμα, οι ανώτεροι όροφοι διατίθενται για σημεία εστίασης σε εμπορικά κέντρα.
Είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη η συμμόρφωση του επιπέδου του ιδρύματος με την έννοια του κέντρου. Για παράδειγμα, σε μέρη όπου βρίσκονται ελίτ καταστήματα και μπουτίκ από κορυφαίους κατασκευαστές παγκοσμίως, επικεντρώνονται στο εξαιρετικά κερδοφόρο μέρος του πληθυσμού, τα πιάτα από την McDonald's δεν φαίνονται αρκετά κατάλληλα και σε ένα εμπορικό κέντρο με "φτηνά" προϊόντα από χώρες του τρίτου κόσμου, καθιστικά εστιατόρια και ακριβά εστιατόρια. καφετέριες.
Η εξάπλωση των τιμών ενοικίασης για τα δικαστήρια τροφίμων κυμαίνεται τώρα από 400 έως 2.000 δολάρια ανά τετραγωνικό μέτρο ετησίως. Για παράδειγμα, στο εμπορικό κέντρο Mega, του οποίου ο κύριος του έργου είναι η Ikea, η ετήσια τιμή ενοικίασης κυμαίνεται μεταξύ 1, 5-2 χιλ. Ανά 1 τετραγωνικό μέτρο. Συνήθως, η μίσθωση συνάπτεται για περίοδο τουλάχιστον 5 ετών, κατά τη διάρκεια της οποίας το ίδρυμα καταβάλλει ένα σταθερό επιτόκιο μίσθωσης συν λειτουργικά έξοδα (80-150 δολάρια ανά τετραγωνικό μέτρο ετησίως). Είναι αλήθεια ότι συχνά οι ιδιοκτήτες μετρητών προτιμούν να λαμβάνουν ενοίκιο με τη μορφή ποσοστού του κύκλου εργασιών.
Στο υπό ανέγερση συγκρότημα, οι τιμές μίσθωσης καθορίζονται, κατά κανόνα, λαμβάνοντας υπόψη την εκτιμώμενη ροή επισκεπτών με βάση την έννοια, όπως οι ενοικιαστές αγκυροβόλησης (hypermarket, δικαστήριο τροφίμων, συγκρότημα κινηματογράφου κ.λπ.), περιοχή κάλυψης, χωρητικότητα στάθμευσης, κλπ. Σε περίπτωση αύξησης του όγκου η εκμετάλλευση των εμπορικών χώρων, καθώς και η παρουσία των κοντινών ανταγωνιστών, τα ποσοστά μπορούν να μειωθούν.
Ένας δείκτης της προοπτικής των δικαστηρίων τροφίμων στην πρωτεύουσα είναι η δημιουργία μιας ομάδας από τους πέντε μεγαλύτερους παίκτες της ρωσικής αγοράς fast food: McDonald's, Rosinter, Lunch (αλυσίδα Yolki Palki), UNTD (εστιατόρια Sbarro) και Melenka, που σκοπεύουν να συνεργαστούν για να πολεμήσουν για μια θέση στον ήλιο σε εμπορικά και εμπορικά κέντρα.
Σήμερα, ο franchising θεωρείται ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους για την επέκταση μιας επιχείρησης. Στη χώρα μας, πολλές μεγάλες εταιρείες, μεταξύ άλλων, όπως Rosinter, Coca Cola, Baskin Robbins, Subway, μεταξύ άλλων, εργάζονται σύμφωνα με αυτό το σχήμα. Ο λόγος είναι η ευκολία αντιγραφής τους με χαμηλότερους οικονομικούς κινδύνους.
Οι εργασίες σε ένα τέτοιο σύστημα συνεπάγονται ότι η εταιρεία franchisor παρέχει το δικαίωμα χρήσης του ονόματος, της εταιρικής ταυτότητας, της εμπειρίας, της τεχνολογίας της εταιρείας franchisee. Οι franchisees έχουν την ευκαιρία να αγοράσουν προϊόντα και εξοπλισμό προέλευσης σε ανταγωνιστικές τιμές από πιστοποιημένους κατασκευαστές. Επιπλέον, ο δικαιοπάροχος παρέχει συστάσεις σχετικά με την τοποθεσία του δικτύου διανομής, διεξάγει μια πολιτική διαφήμισης, βοηθά τον δικαιοδόχο στην προετοιμασία προσωπικού υψηλής ειδίκευσης και ακόμη και μερικές φορές παρέχει οικονομική βοήθεια.
Για να γίνετε franchisee, πρέπει να αποκτήσετε άδεια χρήσης του εμπορικού και επιχειρηματικού συστήματος από τη μητρική εταιρεία. Πρώτον, πραγματοποιείται μια αρχική πληρωμή για την άδεια (αγορά franchise), που ανέρχεται σε 7-10% της αρχικής επένδυσης. Και τότε οι τρέχουσες μηνιαίες πληρωμές γίνονται στο ποσό των 4-7% των πωλήσεων, καθώς και πληρωμές στον προϋπολογισμό διαφήμισης έως και 3% των πωλήσεων.
Αν και, για να γίνει franchisee, μια επιθυμία και οικονομικές ευκαιρίες δεν είναι σαφώς αρκετή. Στην ίδια εταιρεία Rosinter, αυτό απαιτεί εμπειρία στην επιχείρηση εστιατορίων, γενικές διαχειριστικές δεξιότητες, καθώς και τη διαθεσιμότητα μετοχών ύψους περίπου 200 χιλιάδων δολαρίων. Ένα μεγάλο πλεονέκτημα θα είναι η ιδιοκτησία του δικαιοδόχου ή η μίσθωση χώρων για εστιατόριο με έκταση 150 τετραγωνικών μέτρων ή περισσότερο. Μετά το άνοιγμα του εστιατορίου, θα πρέπει να καταβάλλετε μηνιαίο τέλος αδείας ύψους 7% των εσόδων (καθαρό από τον φόρο επί των πωλήσεων) για όλη τη διάρκεια της σύμβασης.