Το ηλιοτρόπιο μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στη Ρωσία από τον Peter I, ο οποίος είδε ένα λαμπερό μεγάλο λουλούδι στην Ολλανδία και ήταν υποτονικό από την εμφάνισή του σαν ένα μικρό ήλιο. Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι ρωσικές επιχειρήσεις άρχισαν να παράγουν ηλιέλαιο σε βιομηχανική κλίμακα, καθώς έγιναν εξαιρετικά δημοφιλείς μεταξύ των λαών.
Επιλέξτε τη συνταγή σας
Η δημοτικότητα του ηλιελαίου
Αρχικά, το ηλιέλαιο δέχτηκε θερμά οι Ρώσοι, καθώς ήταν φυτικό προϊόν και δεν απαγορεύτηκε κατά τη νηστεία - σε αντίθεση με το βούτυρο. Το κλίμα της Ρωσίας διαδραμάτισε εξίσου σημαντικό ρόλο στη δημοτικότητά του, στην οποία ο ηλίανθος μεγάλωσε πολύ πρόθυμα, δίνοντας νόστιμο και, κυρίως, φθηνό φυτικό έλαιο. Ήταν αυτή που κατόρθωσε να πάρει μπροστά από τη σόγια, το κραμβέλαιο, το λιναρόσπορο, το μουστάρδα και το καλαμπόκι στην αγορά των προϊόντων αυτών.
Το μερίδιο του ηλιελαίου που παράγεται στη Ρωσική Ομοσπονδία καταλαμβάνει περίπου το 87% της αγοράς φυτικών ελαίων.
Εκτός από τους παραπάνω παράγοντες, το διακοσμητικό ηλιέλαιο κινήθηκε γρήγορα στην κατηγορία των πολύτιμων καλλιεργειών λόγω των τεράστιων ωφελειών προς το ανθρώπινο σώμα που φέρνουν οι σπόροι του. Άρχισαν να χρησιμοποιούνται ευρέως όχι μόνο στη βιομηχανία τροφίμων και στη μαγειρική, αλλά ακόμη και στην κοσμετολογία με την παραδοσιακή ιατρική. Επιπλέον, αποδείχθηκε ότι τα λουλούδια ηλίανθου δίνουν εξαιρετικό μέλι, το οποίο έχει μοναδικές ιδιότητες και μεγάλο αριθμό ενεργών ενζύμων.