Σύμφωνα με τις ασιατικές παραδόσεις του μαγειρεύματος pilaf, το ρύζι πρέπει να πλυθεί καλά και να εμποτιστεί με ζεστό νερό με πρόσθετο αλάτι. Ο χρόνος εμποτισμού εξαρτάται από τη συγκεκριμένη ποικιλία ρυζιού. Αν τα χαρακτηριστικά του είναι άγνωστα, τότε θα πρέπει να εστιάσετε στο χρώμα των κόκκων, τα οποία θα πρέπει να αποκτήσουν ένα γαλακτώδες λευκό χρώμα.
Επιλέξτε τη συνταγή σας
Η συζήτηση σχετικά με το εάν πρέπει να απορροφηθεί το ρύζι που προορίζεται για pilaf δεν έχει νόημα, δεδομένου ότι εξαρτάται από την τεχνολογία μαγειρέματος. Δεν είναι περίεργο το γεγονός ότι η τουρκική παροιμία λέει ότι "υπάρχουν πολλοί τύποι πιλάφι, όπως υπάρχουν πόλεις στον μουσουλμανικό κόσμο". Οι κύριες διαφορές δεν οφείλονται μόνο στη συμβατότητα των προϊόντων zirvak - το τηγάνισμα σε φυτικά έλαια από κρεμμύδια, καρότα, κρέας, φρούτα, λαχανικά, μπαχαρικά, αλλά και στην παρασκευή συστατικών δημητριακών. Μετά από όλα, το ρύζι μερικές φορές συνδυάζεται με ζιρκάκ κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος και σε ορισμένες περιπτώσεις είναι ξεφλουδισμένο ξεχωριστά. Αυτό το πιάτο εμφανίστηκε στη Μέση Ανατολή μαζί με μια καλλιέργεια καλλιέργειας ρυζιού (ΙΙ - ΙΙΙ αιώνα π.Χ.) και στη συνέχεια το έβγαζαν οι κάτοικοι της Κεντρικής Ασίας και εάν πήραμε δείγμα από την Κεντρική Ασία, τότε το ρύζι ήταν πάντοτε εμποτισμένο γι 'αυτό. Το μόνο ερώτημα είναι ποιο ρύζι να απολαύσετε και πόσο χρόνο.
Είναι οποιοδήποτε ρύζι κατάλληλο για pilaf
Δεδομένου ότι ως αποτέλεσμα μαγειρέματος το ρύζι pilaf πρέπει να είναι μέτρια εύθρυπτη, αλλά όχι ξηρή, δεν είναι κάθε ποικιλία ρυζιού κατάλληλο για αυτό το πιάτο. Κάθε κολυμβητής θα πρέπει να προσαρμοστεί στις ποικιλίες που πωλούνται στην περιοχή του, διότι κάθε ένας από αυτούς απαιτεί τη δική του προσέγγιση για τις επιχειρήσεις. Για παράδειγμα, το πιο δημοφιλές ρύζι για το pilaf στο Ουζμπεκιστάν είναι το διάσημο "devzira" που καλλιεργείται στις περιοχές Ferghana και Andijan. Ορισμένες ποικιλίες "devzira" βρίσκονται στο έδαφος του Κιργιζιστάν, στο Uzgen. Uzgen ρύζι "Chungara" είναι ελαφρύτερο και αμυλούχο, αλλά έχει εξαιρετική απορρόφηση νερού.
Αν υποείδη και έχουν διαφορές, τότε ασήμαντη. Οι κόκκοι είναι επιμήκεις, αλλά όχι λεπτές σε κύκλο, το χρώμα αμυλούχου σκόνης μετά το πλύσιμο μπορεί να διαφέρει από ροζ σε τούβλο. Ακόμη και το ρύζι πλυμένο στη διαφάνεια συνήθως δεν είναι καθαρό λευκό, αλλά με μερικά καφέ ή κόκκινα στίγματα. Οι ρωσικές νοικοκυρές χρησιμοποιούν συχνότερα την ποικιλία στρογγυλών κόκκων Krasnodar ή το μακρύ Basmati που εισάγεται από το Πακιστάν και το Αφγανιστάν σε πιλάφι.
Το νόστιμο πιλάφι μπορεί να παρασκευαστεί από το ρύζι Κρασνοντάρ, είναι ελαφρώς μαλακότερο από τις ουζμπεκικές ποικιλίες και επομένως η μούλιασμα πρέπει να είναι λιγότερο παρατεταμένη. Το "Basmati" μπορεί επίσης να ποικίλει ανάλογα με την περιοχή ανάπτυξης. Η περιεκτικότητα αμυλούχων ουσιών σε αυτό μπορεί να είναι πρακτικά μηδέν, πράγμα που δεν ωφελεί τη γεύση του pilaf. Η αρχή «η πιο λευκή και ομαλότερη η επιφάνεια των κόκκων» δεν είναι κατάλληλη για την επιλογή του ρυζιού. Αντίθετα, θα πρέπει να έχει τραχύτητα ώστε να απορροφάται καλύτερα το νερό, το λίπος, τα μπαχαρικά.