Η τέχνη του αρμονικού συνδυασμού του κρασιού με τα τρόφιμα ονομάζεται εξοχρωμική. Και, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν πολλά κρασιά, δεν είναι τόσο δύσκολο να επιλέξετε το "τέλειο ζευγάρι": το κύριο πράγμα είναι να τηρήσετε πολλές βασικές αρχές συμβατότητας και να μην κάνετε λάθη.
Επιλέξτε τη συνταγή σας
Κάθε κρέας έχει το δικό του κρασί
Το κόκκινο κρέας συνδυάζεται ιδανικά με το κόκκινο κρασί, το οποίο εξηγείται κυρίως από το γεγονός ότι το κόκκινο κρασί περιέχει τανίνη, που εξουδετερώνει τη δράση των λιπών. Ωστόσο, ο κανόνας "για το κρέας μόνο κόκκινο" δεν αποτελεί κανόνα χωρίς εξαιρέσεις. Το βόειο κρέας και το αρνί πηγαίνουν καλά με το κόκκινο κρασί, αλλά η γεύση του αρνιού κρέατος είναι πιο ευαίσθητη, και μεσαία ή πλούσια κόκκινη ή οίνος φρούτων επιλέγονται συνήθως γι 'αυτό. Το μοσχάρι θεωρείται ειδικό κόκκινο κρέας, το οποίο μπορεί να σερβιριστεί όχι μόνο με κόκκινα, αλλά και με λευκά ή ροζέ κρασιά.
Το χοιρινό είναι λευκό κρέας και πιάτα από αυτό μπορούν να είναι σε αρμονία με κόκκινο και λευκό κρασί. Κατά κανόνα, το κόκκινο σερβίρεται με περισσότερο «βάναυσο» τηγανητό χοιρινό κρέας, ενώ τα ξηρά λευκά κρασιά δίνουν έμφαση στην πιο λεπτή και ευαίσθητη γεύση ψημένου κρέατος.
Σνακ κρύου κρέατος, που συνήθως σερβίρονται στην αρχή ενός γεύματος, πηγαίνουν καλά με ελαφρά κρασιά. Τα ημι-ξηρά ερυθρά κρασιά είναι κατάλληλα για λουκάνικα και καπνιστά κρέατα, λευκά για πάστες.
Γεωγραφικό ζευγάρι
Ο ευκολότερος τρόπος να επιλέξετε το κρασί για το κρέας είναι να συνδυάσετε πιάτα και ποτά από μια περιοχή στο μενού, επιλέγοντας Αργεντινής ξηρό κόκκινο κρασί για μια μπριζόλα του Αργεντινής βοείου κρέατος. Ιδιαίτερα θεαματικά θεωρούνται ζεύγη ιταλικής και γαλλικής καταγωγής. Ωστόσο, η γεωγραφική αρχή είναι μερικές φορές δύσκολη στην πράξη, επομένως, είναι συνήθως απαραίτητο να ακολουθηθούν οι γενικές αρχές της οικογευματικής συμβατότητας.
Αρχή ισορροπίας
Ο οίνος και τα τρόφιμα πρέπει να πληρούν ο ένας τον άλλον σύμφωνα με το κριτήριο της ελαφρότητας: όσο πιο λιπαρό το κρέας, τόσο πιο κορεσμένο "ζεύγος" απαιτεί. Ταυτόχρονα, τα ελαφρά νεαρά κρασιά θα πρέπει να σερβίρονται με άπαχο, τρυφερό κρέας. Για παράδειγμα, το μαρμελάδες, που διαπερνούν τα λιπαρά στρώματα, εκπέμπουν κυριολεκτικά χυμό κατά τη διάρκεια του τηγανίσματος - και μια μπριζόλα από το κρέας αυτό θα είναι σε αρμονία με την έντονη γεύση του χιλιανού ή αργεντινικού κρασιού. Πολύ λίπος, αλλά πολύ τρυφερό αρνίσιο κρέας απαιτεί την ίδια ήπια γεύση του κρασιού, για παράδειγμα, Burgundy pinot noir. Και η λαμπρή γεύση του τηγανισμένου αρνιού θα είναι σε αρμονία με το πυκνό γαλλικό έλατο.
Όσο ισχυρότερο είναι το τηγανισμένο κρέας - τόσο πιο κορεσμένο κρασί απαιτεί. Τα ελαφρώς ψημένα ή ωμά κρέατα σερβίρονται συνήθως με ανοιχτό κόκκινο κρασί.
Η δύναμη του αρώματος
Η ένταση του αρώματος του κρασιού και του φαγητού σε ένα ιδανικό ζευγαρωτικό ζευγάρι θα πρέπει να είναι περίπου το ίδιο. Μόνο στην περίπτωση αυτή μπορείτε να εκτιμήσετε τον συνδυασμό ενός με τον άλλο. Εάν το άρωμα του κρασιού «ξεπερνάει» - θα απολαύσετε το μπουκέτο και θα το «μαρκαρίσετε», αν το πιάτο αποδειχθεί ισχυρότερο - θα το φάτε και θα το «πίνετε». Αυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί εάν ο σκοπός του γεύματος, για παράδειγμα, είναι να αποδείξει τις εκλεπτυσμένες αποχρώσεις της γεύσης ενός ειδικού πιάτου κρέατος. Στη συνέχεια, θα πρέπει να επιλέξετε τον πιο ελαφρύ, ουδέτερο απλό επιτραπέζιο οίνο με μια σύντομη επίγευση, που δεν θα προσποιείται ότι είναι το "πρώτο βιολί", και μόνο σκιά τον πλούτο της γεύσης του κύριου πιάτου. Αλλά η μέγιστη ευχαρίστηση από το γεύμα ως σύνολο μπορεί ακόμα να επιτευχθεί μόνο αν η ένταση των αρωμάτων είναι στο ίδιο επίπεδο.