Τα ιταλικά ζυμαρικά είναι ένα ευπροσάρμοστο πιάτο που ποτέ δεν θα βαρεθεί. Πράγματι, χάρη σε διάφορα καρυκεύματα, από ένα είδος ζυμαρικών, μπορείτε να μαγειρεύετε ένα νέο μαγειρικό αριστούργημα κάθε μέρα και να μην το επαναλαμβάνετε ποτέ.
Επιλέξτε τη συνταγή σας
Όποια και αν είναι τα ζυμαρικά, είναι μόνο η βάση του πιάτου. Για να το προετοιμάσετε, χρειάζεστε μόνο 2 καρυκεύματα - επιτραπέζιο αλάτι και ελαιόλαδο. Επιπλέον, εάν με το αλάτι οι περισσότεροι μάγειροι κάνουν το σωστό, δηλαδή, κοιμούνται στο βραστό νερό πριν να στείλουν τα ζυμαρικά εκεί, τότε πολλοί κάνουν ένα μεγάλο λάθος με το βούτυρο. Δεν υπάρχει ανάγκη να ρίχνουμε λάδι στο νερό. Εάν ακολουθείτε τους κανόνες για την παρασκευή ζυμαρικών, που συνήθως δίνονται στη συσκευασία, δηλαδή, πάρτε τουλάχιστον 5 λίτρα μαγειρικού υγρού 500 γραμμάρια ζυμαρικών, τίποτα δεν κολλάει κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Επιπλέον, η προσθήκη ελαίου σε νερό αυξάνει το σημείο βρασμού του τελευταίου, πράγμα που συμβάλλει στην πέψη της πάστας, οδηγώντας σε επιδείνωση της γεύσης της. Αρκεί να πασπαλίζετε λίγο ζυμαρικά έτοιμα με ζύμη ελιάς για να πάρετε ένα απλό και νόστιμο πιάτο.
Αλλά μπορείτε να σκιάσετε τη γεύση της με την προσθήκη διαφόρων μπαχαρικών. Τα πιο δημοφιλή από αυτή την άποψη είναι τα αλιά και το ολιό και το πεπερόνινο, δηλαδή το λάδι με το σκόρδο ή το τσίλι. Και είναι δυνατόν με αυτό, και με άλλο. Αρκεί να κόψουμε μερικά σκελίδες σκόρδο, φρέσκο πιπέρι τσίλι, να τα ανακατέψουμε με ελαιόλαδο και το καθολικό καρύκευμα για ιταλικά ζυμαρικά είναι έτοιμο. Επιπλέον, μπορείτε να αποθηκεύσετε ένα τέτοιο καρύκευμα για αρκετές εβδομάδες, οπότε θα είναι αρκετό να περάσετε 5 λεπτά το μήνα στην προετοιμασία του.
Αλλά μια αγαπημένη προσθήκη στα ιταλικά ζυμαρικά είναι ακόμα πικάντικα βότανα. Προσθέστε τα με διαφορετικούς τρόπους. Μπορείτε να πασπαλίζετε το έτοιμο πιάτο με ψιλοκομμένο μίγμα βοτάνων, μπορείτε να βάλετε μερικά φύλλα βασιλικού στην άκρη ως διακόσμηση, ή μπορείτε να φανταστείτε, να φτιάξετε το δικό σας πράσινο καρύκευμα. Αλλά γιατί να επανεφεύρουμε τον τροχό, αν όλα έχουν εδώ και καιρό εφευρεθεί. Δηλαδή - πέστο. Ακατέργαστη σάλτσα βότανο που εφευρέθηκε από τους αρχαίους Ρωμαίους και εξακολουθεί να θεωρείται ένα από τα καλύτερα καρυκεύματα για ζυμαρικά.
Η πιο δημοφιλής ποικιλία θεωρείται γενοβέζικο πέστο - Pesto alla genovesa, το οποίο περιλαμβάνει χόρτα βασιλικού, σπόρους πεύκου, σκόρδο, ελαιόλαδο, πέτρινο αλάτι και τριμμένο σκληρό τυρί. Το πέστο της Σικελίας - Pesto alla siciliana, το οποίο περιέχει επιπλέον αποξηραμένες στον ήλιο ντομάτες, είναι ελαφρώς πίσω του. οι καρποί ανανά αντικαθίστανται από αμύγδαλα και η ποσότητα βασιλικού μειώνεται κατά περίπου το ήμισυ. Αλλά το πέστο της Καλαβρίας - Pesto alla calabrese - χαρακτηρίζεται από μια πιο οξεία γεύση, που επιτυγχάνεται προσθέτοντας μαύρο πιπέρι και πιπεριές τσίλι.
Επιπλέον, σχεδόν κάθε ιταλικό χωριό έχει τη δική του εκδοχή αυτού του καρυκεύματος. Κάπου, αντί του βασιλικού, παίρνουν το άγριο σκόρδο ή το ρόκα, κάπου στη βάση προσθέτουν μανιτάρια, ελιές, κοράνιο και άλλα συστατικά.
Μεταξύ άλλων καρυκεύματα, ρίγανη, δεντρολίβανο, αλμυρά και κάπαρη μπορούν να ονομαστούν τα πλέον κατάλληλα για ζυμαρικά. Λόγω της έντασης της γεύσης, χρησιμοποιούνται σπάνια στην καθαρή τους μορφή, αλλά ως αρωματικό πρόσθετο σε διάφορες σάλτσες - τυρί, κρέμα, ντομάτα, είναι απαραίτητες. Είναι το άρωμά τους που μετατρέπει μια συνηθισμένη σάλτσα ντομάτας στην περίφημη Salsa napolitana, μία από τις δέκα πιο καρυκευμένες με ζυμαρικά.